ఓ కోయల

మండు టెండలో మంచుపూల మాలలా
ఎడారిలో మంచినీటి చుక్కలా
కటిక చీకటిలో వెలుగు నిచ్చు దీపంలా
కఠిన హృదయంలో కాంతి నింపు ప్రేమలా
వసంతంలో వికసించిన అందంలా
ఏకాంతంలో పలకరించిన తోడులా
కడలిని చేరే వెన్నెల కిరణంలా
బడలిక తీర్చే మెత్తని పానుపులా
ఉషస్సులో ప్రకాశిస్తున్న ప్రకృతిలా
మనస్సులో కలలు నింపుకొన్న కన్యలా
నీ పాట మమ్ములను పరవసింపచేయాలి ఎల్లవేళలా

నువ్వ్వు లేని నేను

నీ అందం తో నా ప్రేమను పొల్చద్దు ; చందమామకి చెక్కముక్కకు తేడా ఉంది
నీ నవ్వుల వెలుగులో నా హృదయాన్ని చూడద్దు; అది ఎప్పుడు మండుతూనే ఉంటుంది
నీ వలపుల వెల్లువలో నన్ను ముంచొద్దు; నాకు కన్నీరు కూడా దూరమవుతుంది
నీ కాటుక కళ్ళతో నా ఉపిరి ఆపొద్దు; నీకు దూర మైఎందుకు సమయమేముంది
నీ కాళ్ళ పారాణి ఆరపెట్టొద్దు ; నా చితిమంటల వేడి దానికి సరిపోతుంది
దయచేసి నా చితివైపు రావద్దు; నీ కళ్ళల్లో పడే బూడిద అది కన్నీరునుకొంటుంది
నీ జ్ఞాపకాలలో నను దరిచేరనీయకు; అది నీకేమంత కష్టమవుతుంది

నేను గుర్తుకు రానా ?

వసంతంలో వికసించిన పువ్వులను చూసి పరవశించి పాడిన కోయల గానాన్ని వింటున్నప్పుడైన నేను గుర్తుకు రానా ?
శరత్కాల వెన్నెలలో పరిమళాలు వెదజల్లు పారిజాత పుష్పాల సువాసనను ఆస్వాదిస్తున్నప్పుడైన నేను గుర్తుకు రానా ?
ప్రకృతి రాత్రి ఒడిలో నిద్రపోయేవేల అందమైన తారతో సైయ్యటలాడే చంద్రుని చూస్తున్నప్పుడైన నేను గుర్తుకు రానా?
ఆకాశం నిండా మేఘాలు అలముకొన్న వేళ ఆకాశం అంచు నుండి జారి పడ్డ నీటి బిందువును చూసి ఆనందించే వేళనైననేను గుర్తుకు రానా?
భూమిని చేరే మొట్టమొదటి సూర్య కిరణం కోసం ఎదురుచూసే లక్షలాది పువ్వుల ఆతృతను చుస్తున్నప్పుడైన నేను గుర్తుకురానా ?
ఎప్పుడు ఒక చోట ఉండలేని ఆనందం మనసంతా నిండి, పొంగి ప్రవహించే మూసిఉన్న పెదవుల మద్య నుండి జారి చిరునవ్వు అనే పేరు తో ఇతరుల మనసులోకి దూకే ప్రయత్నాన్ని చూస్తున్నప్పుడైన నేను గుర్తుకురాన?
నీ ప్రేమలో కర్పూరంలా మండే నా హృదయపు వెలుగులో నువ్వు కాటుకలద్దె వేళనైన నేను గుర్తుకు రానా?
నా మనసు దాహాన్ని తీర్చలేని కన్నీరు నీ పాదాలను అభిషేకించే వేళనైన నేను గుర్తుకు రానా?

చెలి

వెలుగును తీరాన్ని దాటి పోనీ ప్రియా, అది నీ అందం చూస్థూ ఆగి పోతే మిగతా ప్రపంచానికి వెలుగెక్కడిది? వెన్నలవాళ్ళ సొంతం ఐతే మనకు వెన్నెల ఎక్కడిది?
నీలి ఆకాశం, నల్లటి మేఘం మద్య నిన్ను వెతికాను, మేఘం కరిగి వర్షమై నా యదను తడిపింది; ఆకాసం తన రంగునుమార్చుతు నీ జాడ లేదంది!