నా ఉద్యోగం

ఈ నిరుద్యోగికో ఉద్యోగం వచ్చింది!
ప్రతి ఉదయం పువ్వుల్లో సుగంధం నింపాలట
ప్రతి రాత్రి ఆకాశంలో తలుపులన్నీ మూయాలట
పున్నమికి చంద్రుణ్ణి అద్దంలా మెరిపించాలట
వెన్నెల దారులన్నీ మంచు పూలతో తుడవాలట
చైత్రంకోసం చినుకుల్ని తేవాలట
వర్షం వస్తే నీకు గొడుగులా మారాలట
నీ పాదాలకింద పడి మెరిసే గడ్డిపూలే నా జీతమట
సరే మరి నా మనసులోని మాట
ఇంతకన్నా అదృష్టం ఇక ఏముందంట

నీ చేతుల్లో

కంప్యూటర్నై ఇంటర్నెట్ తో కలవాలని లేదు

కీబోర్డునై అక్షరాలు, అంకెలు దాచుకోవాలని లేదు

ఈమెయిలునై ఎక్కడికైనా ఎగరాలని లేదు

మౌసు నై నీ మెత్తని చేతుల్లో ఒదిగిపోవాలని ఉంది

ఫార్మేటు

నీ జ్ఞాపకాలన్నీ మరచి పోవాలి నీ గుర్తులన్నీ చెరిగి పోవాలి
ఇంకెప్పుడు నీ గురించి ఆలోచించకుండా
అసలు నీ పేరే ఎప్పుడు వినిపించకుండా
ఏమి చెయ్యాలి? అవును కంప్యూటర్ ఇంజనీర్ని కదా
అందుకే ఈ రోజు నా మనసును ఫార్మేటు చేశాను
హమయ్య ఇక నా దగ్గరే జ్ఞాపకం లేదు
వర్షం తో చిక్కిన మేఘంలా ఉన్నాను
ఇదేంటి మరీ ఇంత తేలికగా ఉన్నాను ?
తెలుసు, నా నుండి విడదేయలేని నీ జ్ఞాపకాలతో పాటూ ..
నేను కూడా కరిగిపోయాను
నువ్వు లేని నేను ఒంటరిగా ఉండబోను

ప్రశ్న

నేను చిన్నతనం నుండి అతి తెలివైన వాడిని
ప్రశ్నకు ప్రశ్నతో బదులిచ్చే మేధావిని
భూమి సూర్యుని చుట్టూ తిరుగుతుంది అంటే
పగలా రాత్రా అని అడిగే వాడిని
వర్షం వస్తే ఇంద్రధనుస్సు వస్తుంది అంటే
బాగా ఎండగా ఉంటే రాదా అనే వాడిని
జీవితాంతం ప్రేమించాలి అంటే
జన్మజన్మలకూ ప్రేమించకూడదా అనే వాడిని
నువ్వ్వు నన్ను పనికిమాలినవాడినని వదిలేస్తే
మూగ గొంతుతో నిలబడ్డ ఏ ప్రశ్నలు లేని వాడిని

ఒక్క చిరునవ్వు

ఒక్క నీటి బిందువు చాలు మంచి ముత్యాన్ని నిర్మించడానికి
ఒక్క వర్షపు చినుకు చాలు పుడమి తల్లిని పులకరింప చేయడానికి
ఒక్క కాంతికిరణం చాలు కటికచీకటిని ప్రారద్రోలడానికి
ఒక్క వెదురు ముక్క చాలు వెయ్యి గీతాలు ఆలపించడానికి
ఒక్క నీ చిరునవ్వు చాలు మూగబోయిన నా హృదయ వీణని పలికించడానికి

ఎవరన్నారు

 ఎవరన్నారు..?
అందమంతా హరివిల్లు లోనే ఉందని.?
అది నీ పెదవుల వంపు చూడని వాళ్ళ మాట

కాలం ఆగదని..?
అది నీ కాటుక కళ్ళ సోయగాన్ని చూడని వాళ్లమాట

ఆకాశం అనంతమైనదని..?
అది నీ ప్రేమకవిత్వం రాయని వాళ్ళ మాట
  

తపస్సు చేస్తే మోక్షం వస్తుందని..?
అది నీ పాదధూళి నంటని వాళ్ళ మాట


శరీరంతో స్వర్గానికి చేరోచ్చని..?
అది వెన్నెల దీపం లాంటి నీ మోముని చూసి చెప్పిన మాట

ఓ కోయల

మండు టెండలో మంచుపూల మాలలా
ఎడారిలో మంచినీటి చుక్కలా
కటిక చీకటిలో వెలుగు నిచ్చు దీపంలా
కఠిన హృదయంలో కాంతి నింపు ప్రేమలా
వసంతంలో వికసించిన అందంలా
ఏకాంతంలో పలకరించిన తోడులా
కడలిని చేరే వెన్నెల కిరణంలా
బడలిక తీర్చే మెత్తని పానుపులా
ఉషస్సులో ప్రకాశిస్తున్న ప్రకృతిలా
మనస్సులో కలలు నింపుకొన్న కన్యలా
నీ పాట మమ్ములను పరవసింపచేయాలి ఎల్లవేళలా

నువ్వ్వు లేని నేను

నీ అందం తో నా ప్రేమను పొల్చద్దు ; చందమామకి చెక్కముక్కకు తేడా ఉంది
నీ నవ్వుల వెలుగులో నా హృదయాన్ని చూడద్దు; అది ఎప్పుడు మండుతూనే ఉంటుంది
నీ వలపుల వెల్లువలో నన్ను ముంచొద్దు; నాకు కన్నీరు కూడా దూరమవుతుంది
నీ కాటుక కళ్ళతో నా ఉపిరి ఆపొద్దు; నీకు దూర మైఎందుకు సమయమేముంది
నీ కాళ్ళ పారాణి ఆరపెట్టొద్దు ; నా చితిమంటల వేడి దానికి సరిపోతుంది
దయచేసి నా చితివైపు రావద్దు; నీ కళ్ళల్లో పడే బూడిద అది కన్నీరునుకొంటుంది
నీ జ్ఞాపకాలలో నను దరిచేరనీయకు; అది నీకేమంత కష్టమవుతుంది

నేను గుర్తుకు రానా ?

వసంతంలో వికసించిన పువ్వులను చూసి పరవశించి పాడిన కోయల గానాన్ని వింటున్నప్పుడైన నేను గుర్తుకు రానా ?
శరత్కాల వెన్నెలలో పరిమళాలు వెదజల్లు పారిజాత పుష్పాల సువాసనను ఆస్వాదిస్తున్నప్పుడైన నేను గుర్తుకు రానా ?
ప్రకృతి రాత్రి ఒడిలో నిద్రపోయేవేల అందమైన తారతో సైయ్యటలాడే చంద్రుని చూస్తున్నప్పుడైన నేను గుర్తుకు రానా?
ఆకాశం నిండా మేఘాలు అలముకొన్న వేళ ఆకాశం అంచు నుండి జారి పడ్డ నీటి బిందువును చూసి ఆనందించే వేళనైననేను గుర్తుకు రానా?
భూమిని చేరే మొట్టమొదటి సూర్య కిరణం కోసం ఎదురుచూసే లక్షలాది పువ్వుల ఆతృతను చుస్తున్నప్పుడైన నేను గుర్తుకురానా ?
ఎప్పుడు ఒక చోట ఉండలేని ఆనందం మనసంతా నిండి, పొంగి ప్రవహించే మూసిఉన్న పెదవుల మద్య నుండి జారి చిరునవ్వు అనే పేరు తో ఇతరుల మనసులోకి దూకే ప్రయత్నాన్ని చూస్తున్నప్పుడైన నేను గుర్తుకురాన?
నీ ప్రేమలో కర్పూరంలా మండే నా హృదయపు వెలుగులో నువ్వు కాటుకలద్దె వేళనైన నేను గుర్తుకు రానా?
నా మనసు దాహాన్ని తీర్చలేని కన్నీరు నీ పాదాలను అభిషేకించే వేళనైన నేను గుర్తుకు రానా?

చెలి

వెలుగును తీరాన్ని దాటి పోనీ ప్రియా, అది నీ అందం చూస్థూ ఆగి పోతే మిగతా ప్రపంచానికి వెలుగెక్కడిది? వెన్నలవాళ్ళ సొంతం ఐతే మనకు వెన్నెల ఎక్కడిది?
నీలి ఆకాశం, నల్లటి మేఘం మద్య నిన్ను వెతికాను, మేఘం కరిగి వర్షమై నా యదను తడిపింది; ఆకాసం తన రంగునుమార్చుతు నీ జాడ లేదంది!